’k Bracht mensen voort en vind nu nog slechts slavenDoor tirannie verslaafd, ontmenst, ontmand’k Zie groot en klein verblind voor mijne gaven,Ontdaan van ’t schoon dat tuigde van han stand.`k Zie nu slechts wezens die het lage zoeken :Een enkele, door hoger zijn bekoord,Hem hoort men luid zulk samenleven vloeken / Dat slechts bestaat uit onderlinge moord (bis)Mijn kind, o Mens ! erken uw hoge waarde !Schud af de keten die u laag doet zijn.Erken de oorzaak die u deed ontaarden.En die u deed verlieven op de schijn.’t Was ’t luisteren naar de lagere akkoordenDie ’t innig zijn steeds aansloeg en met kracht,Dat is de oorzaak van het zelfvermoorden / En d’ oorzaak tevens der tirannenmacht (bis)Het smart mij diep, U, die moet triomferen,In zorg te zien, geplaagd door lage nood’k Zie uw ellende dag aan dag vermeren,En ik begrijp uw snakken naar de dood.En toch is juist uw’ roeping om te leven.Gij, enkele, die thans nog hongerend vloekt :Erken uw kracht ! Doe laag en hoog schuim beven / Keer weer tot mij, uw moeder, die u zoekt. (bis)
“Behüt’ dich Gott, es wär zu schön gewesen”